ਕੰਜਕਾਂ
ੳੁਦਾਸ ਨਾ ਹੋ ਧੀ ਧੀਅਾਣੀੲੇ,
ਤੈਨੂੰ ਭਾਰ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ,
ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਨਾ ਘਰ ਵਸਾੳੁਂਦੇ ਨੇ।
ਕੰਜਕਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਚ ਪੂਜ ਕੇ,
ਤੇਰਾ ਮਾਣ ਵਧਾੳੁਂਦੇ ਨੇ।
ਕਦੇ ਅਾਖਦੇ ਪਰਾੲੇ ਘਰ ਜਾਣਾ,
ਕਦੇ ਅਾਖਣ ਬੇਗਾਨੇ ਘਰੋਂ ਅਾੲੀ,
ਤੇਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਤੋਂ ਅਾਖਰ ਘਬਰੳਦੇ ਨੇ।
ਕੰਜਕਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਚ ਪੂਜ ਕੇ,
ਤੇਰਾ ਮਾਣ ਵਧਾੳੁਦੇ ਨੇ।
ਸਭ ਜਾਣਦੇ ਤੇਰੀ ਕੁਰਬਾਨੀ,
ਤੂੰ ਹਵਾ ਸੰਤਾਪ ਦੀ ਜੋ ਮਾਣੀ
ੳੁਸੇ ਸੰਤਾਪ ਦੀ ਹਵਾ ਵਿੱਚੋਂ ਤੇਰੇ ਅਪਣੇ,
ਠੰਢੇ ਬੁੱਲੇ ਅਾਪ ਹੰਢਾੳੁਂਦੇ ਨੇ।
ਕੰਜਕਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਚ ਪੂਜ ਕੇ ,
ਤੇਰਾ ਮਾਣ ਵਧਾੳੁਂਦੇ ਨੇ।
ਬਚਪਨ ਦੀਅਾਂ ,
ਚੂੰਨੀਅਾਂ ਤੇ ਪਕਵਾਨ,
ਮੈਨੂੰ ਅਜ ਵੀ ਚੇਤੇ ਅੳੁਂਦੇ ਨੇ ,
ਕੰਜਕਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਚ ਪੂਜ ਕੇ ,
ਤੇਰਾ ਮਾਣ ਵਧੳੁਂਦੇ ਨੇ।
ਜਸਪੀ੍ਤ ਕੌਰ ਮਾਂਗਟ