ਦੀਵਾ ਵੀ ਮੱਧਮ ਪੈ ਗਿਆ
ਉਹਦੀ ਲੋਅ ਵੀ ਥੁੱੜ ਗਈ
ਸਾਡੇ ਪਿਂੰਡ ਆਕੇ ਚੰਨ ਦੀ
ਚਾਣਨੀ ਵੀ ਮੁੱੜ ਗਈ
ਆਕੇ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦ ਨੂੰ
ਪੀੜਾਂ ਨੇ ਘੇਰਾ ਪਾ ਲਿਅਾ
ਬਹਿਕੇ ਸੁਣ ਜਾ ਦੁੱਖੜਾ
ਤੂੰ ਹਾਲ ਪੁੱਛਣ ਵਾਲਿਅਾ
ਕੰਡਿਆਂ ਦੇ ੲਿਸ ਪੰਧ ਤੇ
ਪੈਰਾ ਨੂੰ ਸੂਲ ਪੁੱੜ ਗਈ
ਦੀਵਾ ਵੀ ਮੱਧਮ ਪੈ ਗਿਅਾ
ਉਹਦੀ ਲੋਅ ਵੀ ਥੁੱੜ ਗਈ
ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ
ਕੋਈ ਦਿਲ ਵਾਲਾ ਹੀ ਜਾਣਦਾ
ਬਸ ਪੋਹ ਦੀ ਚਾਣਨੀ ਰਾਤ ਨੂੰ
ਵੀ ਕੋਈ ਕੋਈ ਮਾਣਦਾ
ਜਿੳ ਕੋਈ. ਸੁੱਕੇ ਪੱਤਣਾ ਤੇ
ਪਿਅਸਿਅਾ ਦੀ ਡਾਰ ਜੁੱੜੁ ਗਈ
ਦੀਵਾ ਵੀ ਮੱਧਮ ਪੈ ਗਿਅਾ
ਉਹਦੀ ਲੋਅ ਵੀ ਥੁੱੜ ਗਈ
ਗੁਵਾਚੇ ਸੱਜਣ ਹੁਣ ਨਿੰਦਰਾ
ਯਾਦਾ ਚੋ ਲੱਭਦੇ ਨਹੀ
ਖੰਬ ਲਾ ੳੁਡਗੇ ਹਾਸੇ ਜੋ
ਹੁਣ ਸਾਨੂੰ ਉਹ ਫੱਬਦੇ ਨਹੀ
ਹੱਸਕੇ ਕਾਦਰ ਦੀ ਕੁਦਰਤ ਵੀ
ਸਾਥੋ ਪਿਛੇ ਮੁੱੜ ਗਈ
ਦੀਵਾ ਵੀ ਮੱਧਮ ਪੈ ਗਿਅਾ
ਉਹਦੀ ਲੋਅ ਵੀ ਥੁੱੜ ਗਈ .
::: ਨਿੰਦਰ ””